Het lijkt alsof je alles voor elkaar hebt. Een succesvolle carrière, een mooi gezin en een leuk huis. En toch...traag en geniepig ondermijnt een ongenoegen je werklust. Het stroomt niet echt. Alles lukt wel maar je mist iets en je hebt geen idee wat.
Verdrongen, sluimerende pijn zonder duidelijke oorzaak steekt geregeld de kop op. Een pijn die draaglijk is maar die alles zowat kleurloos laat lijken, die subtiel onder je huid sluipt en onzichtbaar is. Een pijn waar een pijnstiller geen vat op heeft. Je energie zakt soms en wat vroeger leuk was lijkt nu zijn glans wat te missen. Je begrijpt niet hoe het komt dat je je plezier verliest. Je leeft een beetje op automatische piloot, volgens een routine. Je krijgt geen verschuiving in je gevoel.
Je gelooft het misschien niet. Maar ik voelde me ook zo! Ik schaamde me om mijn pijn want die lijkt geen bestaansrecht te mogen vinden. Het is een schande om dit te voelen. Dus druk je het nog wat dieper weg omdat het onbelangrijk is en dat het aan jezelf ligt, aan je eigen verwaandheid! Niemand of niets kan er iets aan veranderen.
Toch vond ik een remedie tegen die sluimerende pijn op een heel onverwachte manier, dankzij een vriendin en kunst!
Mieke vroeg me mee op wandeling om halverwege de tocht de tentoonstelling van kunstenaar José Vermeersch te bezoeken. Ik volg haar de hele ochtend. Ze stapt met de wandelroute in de hand naast me en ik geraak voortdurend mijn oriëntatie kwijt. Het lukt me niet om helder te denken. Ze draait het kaartje in alle richtingen, vindt vlot haar weg en stapt stevig door. Ik volg. Ze brengt richting in deze ochtend, die letterlijk en figuurlijk vol mist hangt. We stappen door Lendelede, hier en daar een beeld van de kunstenaar of een link naar zijn leven, tot aan het atelier van JV.
In de zaal sta ik vol bewondering oog in oog met de beelden, de koppels, de honden,... Ik volg mijn vriendin door naar zijn atelier en we stappen de stilte binnen. Ik kijk rond , hier was JV jaren aan het werk, alleen met de klei en zijn creativiteit. De energie van jaren lang kunst maken hangt hier in de ruimte. Mijn vastgeroeste gedachten verbrijzelen bij het aanschouwen van de beelden, het mysterie van kunst raakt mijn hart. Ik doorbreek de stilte en zeg zacht:"het is hier zo stil." Mieke antwoordt zacht terug:"in jouw atelier is dat toch ook zo." Ik sta daar en voel door de stilte weer mijn pijn. We drinken een koffie samen in de woonkamer die nu als cafetaria dient. Ze luistert en ziet mijn sluimerende kwelling. Mieke moedigt me aan om zelf meer beelden en creaties te gaan maken. Haar woorden resoneren weer met die knagende pijn. Ik weet dat ze gelijk heeft. Op dat moment valt de puzzel die al maanden niet wil vallen in elkaar. De pijn is mijn ongeleefde creativiteit. Want ik ben hier om te creëren, omdat kunst weer plezier en voldoening kan brengen. De voorbije jaren stond bijna alles in teken van de workshops. En mijn eigen creativiteit liet ik nooit ten volle toe. De beelden van kunstenaar JV spreken een taal die mijn lichaam begrijpt. Ja, in 2023 krijgt mijn creativiteit terug meer aandacht door eigen creaties te maken.
Maar wat heeft dit nu te maken met jou ongenoegen???? Het zou kunnen dat jou pijn ook die ongeleefde creativiteit is. Creativiteit is contact maken met het organisch vormen, ideeën tot je te laten komen. Creativiteit schenkt je de kans om het onverwachte, onvoorspelbare tot jou te laten komen in een creatie! Creativiteit is verwondering. Dit proces eens het aangewakkerd is brengt zoveel voldoening!
Je bent er het contact mee verloren. Omdat het in onze maatschappij geen plek meer krijgt. Er vallen heel wat heersende overtuigingen te trotseren om dit proces weer toe te laten. Je vindt dat je daar geen tijd kan aan besteden want dan laat je je gezin en je werk in de steek. Je draagt zo niet bij aan de vooruitgang in je leven. Het is niet dienend. Het leidt niet tot concrete resultaten. Het is tijdrovend en duur! Maar dat je lichaam pijn lijdt dat neem je er bij. Dat dit je mogelijks ziek of neerslachtig maakt dat draag je elke dag. Dat je leven glans verliest en niet meer stroomt dat hoort erbij. Hoe lang nog neem je vrede met het geleefd worden? Met een leven dat sprankel mist en een denken dat in cirkels draait?
In het atelier van JV is het zaadje geplant van de oplossing om je ongeleefde creativiteit weer aan te wakkeren. Via 2 trajecten brengen we de heilzaamheid van klei naar je hart!
(Geen paniek de workshops blijven maar minder talrijk.)
Foto's genomen tijdens de tentoonstelling 100 jaar José Vermeersch https://josevermeersch.be
Bedankt Mieke om mee te stappen door de mist! Je innerlijk kompas is goud waard. 💛
Comments