Het lijkt alsof ik alles voor elkaar had. Een succesvol atelier met heel veel workshops! En toch...plots.. een vloedgolf van twijfel en neerslachtigheid overspoelde mijn werklust vorig jaar. Ik neem jullie even mee terug in de tijd, herfst 2022.
Het stroomt niet echt. Ik zit vast.
Ik ben de voeling kwijt met wat ik nu in deze fase moet aanvangen. En ik ben ook wel wat de voeling kwijt met mezelf. Is dit het nu?
Opgehoopte pijn zonder duidelijke oorzaak steekt geregeld de kop op. Hoe verder we schuiven in het jaar hoe brozer ik me voel. Heel onzeker en klein. Mijn energie zakt en ik geraak zelfs de tuin niet meer in. Ik begrijp niet hoe het komt dat ik mijn plezier verlies in mijn werk. Ik werk een beetje op automatische piloot.
Na maanden van gepieker en zoeken krijg ik geen verschuiving.
Mieke vraagt me mee op wandeling om halverwege de tocht de tentoonstelling van kunstenaar José Vermeersch te bezoeken. Ik volg haar de hele ochtend. Ze stapt met de wandelroute in de hand naast me en ik geraak voortdurend mijn oriëntatie kwijt. Het lukt me niet om helder te denken. Ze draait het kaartje in alle richtingen, vindt vlot haar weg en stapt stevig door. Ik volg. Ze brengt richting in deze ochtend, die letterlijk en figuurlijk vol mist hangt. We stappen door Lendelede, hier en daar een beeld van de kunstenaar of een link naar zijn leven, tot aan het atelier van JV.
In de zaal sta ik vol bewondering oog in oog met de beelden, de koppels, de honden,... Ik volg mijn vriendin door naar zijn atelier en we stappen de stilte binnen. Ik kijk rond , hier was JV jaren aan het werk, alleen met de klei en zijn creativiteit. De energie van jaren lang kunst maken hangt hier in de ruimte. Mijn vastgeroeste gedachten verbrijzelen bij het aanschouwen van de beelden, het mysterie van kunst raakt mijn hart. Ik doorbreek de stilte en zeg zacht:"het is hier zo stil." Mieke antwoordt zacht terug:"in jouw atelier is dat toch ook zo." Ik sta daar en voel door de stilte weer mijn pijn. We drinken een koffie samen in de woonkamer die nu als cafetaria dient. Ze luistert en ziet mijn kwelling. Mieke moedigt me aan om zelf meer beelden en creaties te gaan maken. Haar woorden resoneren weer met die pijn. Ik kan wel wenen. Ik weet dat ze gelijk heeft. Op dat moment valt de puzzel die al maanden niet wil vallen in elkaar. De pijn is mijn ongeleefde creativiteit. Want ik ben hier om te creëren, omdat ook kunst verdwaalde zielen weer richting kan schenken. De voorbije jaren stond bijna alles in teken van de workshops. En mijn eigen creativiteit liet ik nooit ten volle toe. De beelden van kunstenaar JV spreken een taal die mijn lichaam begrijpt.
Ja, in 2023 krijgt mijn creativiteit terug meer aandacht. En om ook jou ongeleefde creativiteit weer aan te wakkeren heb ik 2 trajecten ontwikkeld om zo meer impact te bekomen dan via workshops. Om de heilzaamheid van klei naar je hart te brengen. (Geen paniek de workshops blijven maar minder talrijk.)
9 &10 september 2023 komt een tentoonstelling hier bij Terre-Pure met het werk van de cursisten uit het kunst traject en mijn eigen nieuwe creaties!
Hieronder foto's uit het atelier van José Vermeersch. Een aanrader om dit eens te bezoeken: https://josevermeersch.be
PS: Bedankt Mieke om mee te stappen door de mist! Je innerlijk kompas en je vriendschap is goud waard.
Comments