Vandaag start de kankerbehandeling met bestralingen voor mijn mama. Genezing vindt zijn weg wel, op verschillende manieren. Daar duimen we nu voor.
Het viel me op dat er in het korte bestaan van de workshops heel wat mensen over de vloer kwamen die genezen waren van kanker. De schok van heel dicht bij het einde te hebben gestaan, maakt precies plaats voor een nieuw begin. Eens iets anders doen dan het alledaagse, en de handen van die mensen tasten precies met iets meer spontaan plezier door de klei. Precies of de handen verlost zijn van streven naar perfectie, verlost van een streven naar enkel en alleen een mooi en goed gelukt kommetje. Wat het resultaat ook is, de beleving staat hoger op hun verlanglijstje.
De kracht van de klei werd gevoeld en de drempel van het denken staat (wellicht door de kanker) hen niet langer in de weg om radicaler te kiezen voor hun eigen weg. Klei staat voor kiezen voor het niet-evidente, kiezen voor het onvoorspelbare, het onverwachte, het ondenkbare, kiezen voor eenvoud,... ik kan er nog wel enkele opsommen, maar bovenal voor het volgen van je eigen weg.
Moeke, je weet je plekje voor een klei workshop bij me zetten we weldra in je agenda! Stel het wel de komende weken... en er is maar één ding dat ik je wens: zet jezelf eens op de eerste plaats. Ik hou van je.
PS: Ondertussen is moeke genezen. Deze blog draag ik op aan al wie te maken krijgt met deze ziekte. Voor al wie gespaard blijft, wacht niet met je eigen weg te stappen! Kies zo vaak je kan voor jezelf!