Al de hele week krioelt het van de ideeën in mijn hoofd, die ik ook onmiddellijk wil uitvoeren, met als gevolg een drukte van jewelste in en rond mij. Tijd tekort om alles direct uit te voeren, dus haast ik me door elke minuut om alles gerealiseerd te krijgen. Het nieuwe idee om mijn serviesgoed te verhuren zie ik groots en begin dus onmiddellijk in mijn atelier borden te maken. Moet nu toch wel lukken dat niets snel kan gaan in het creatieproces van klei tot keramiek en ik mezelf dus begin op te jagen. Er moet ook een aangepaste pagina op mijn website komen met de verhuur van de producten in de webshop. Ik moet nog uitdokteren hoeveel huurprijs ik vraag, hoe het zit met waarborg, afhaling, terug bezorgen,... dan is er nog het idee om mijn workshops anders aan te pakken. Het derde idee om misschien eens een workshop eerder in de sfeer van coaching te gieten. En o ja!!! Schrijven, een boek schrijven, daar moet ik ook mee starten.
Deze week heb ik geen tijd om naar de yoga les te gaan! Ik moet al die ideeën zien uit te werken!!! Ik voel me heel gedreven, tot het donderdagavond is en ik me behoorlijk chaotisch voel, en merk dat mijn emoties eerder aan de negatieve kant overhellen. Hoe zou dat nu komen? Rond 22 uur druk ik toch nog op de knop "deelnemen aan de yogales op vrijdagochtend". Ook al zie ik mijn gewilde planning zo voor ogen in duigen vallen.
Vrijdagochtend voor de yoga nog snel wat kommetjes schuren om dan na de yogales alles te kunnen glazuren, hopend dat ik de "verloren tijd op de mat" toch nog kan inhalen...
Om iets voor 9 kom ik aan in de yogales. Bij het betalen van mijn nieuwe maandkaart vraagt mijn yogateacher: "Het jaar goed ingezet?" Ik tracht me te herinneren hoe de jaarwissel was, die zit namelijk bedolven onder die berg ideeën,... ik voel me uit mijn lood geslagen en zeg stilletjes; "goed hoor!".
Het is gezellig warm in de yogastudio die ook volledig is gerenoveerd, een prachtig levendig okerkleurige verflaagje heeft gekregen en in elk hoekje een met veel aandacht en liefde opgesteld sfeervol stilleven. Ik waan me in zuiderse oorden. Het wierook geurtje palmt mijn gedachten in, en een matje van pure wol ligt uitnodigend klaar. Het matje naast me wordt ingenomen door L. , een creatieve ziel, de laatste maanden belanden we vaak naast elkaar. Langs de andere kant een dame met Engelse roots, die me ook boeit. Hier komen gelijkgestemde zielen. Ik voel me thuis. De hond komt me begroeten, kwispelend loopt hij bij iedereen langs. De les start rond intenties, willen en enthousiasme. "Mo gow wè" klinkt een stemmetje in mijn hoofd. En ik voel dat mijn chaos hier weer even kan neer dwarrelen als sneeuw in zo'n bokaaltje. De boodschap die ik er uit haal is dat intenties heel mooi en krachtig zijn, maar dat we ze vaak te groot maken waardoor ze na een maand onhaalbaar lijken en we ze opgeven. Maak de intentie kleiner en zo ook haalbaar. De dag starten met een intentie kan helpen om duidelijkheid te scheppen en niet zoals ik als een kip zonder kop elke idee na te lopen. We worden uitgenodigd om een intentie te kiezen. Bij mij komt OVERGAVE op.
Hoewel het heel groots en vaag is hou ik het daarbij. Ik zie wel wat ik er mee kan. Hoe ik dat woord kleiner en haalbaar kan maken. Overgave komt me het komende uur al heel vaak van pas in lastige yoga houdingen, zo merk ik dat het woord me al helpt om het aanvoelen van zwaar en lastig te transformeren naar licht en draaglijk,... Maar ook na de les gebruik ik "overgave". Alle ideeën van de voorbije week die als kogels door mijn hoofd schieten, bundel ik in een notitie, met als bedoeling ze te bewaren, of zeg ik beter, planten? Het idee is geboren, maar ik voer ze nu niet uit. Nu laat ik alles even voor wat het is. Net als een zaadje, plant ik mijn ideeën in mijn notities, en laat ze ze over aan moeder aarde. Geduldig wachtend welk idee of plantje echt schiet en het daglicht mag zien! Het is tenslotte nog winter, de aarde rust samen met mijn ideeën. Ik geef me over aan de kracht van moeder aarde, en zo kom ik altijd weer bij KLEI terecht! :) Winter is het moment om te koesteren wat is gegroeid uit de voorbij lente, zomer en herfst. De aarde (=klei) in de winter zet onzichtbaar in beweging wat later in de lente mag getoond worden.
Zwart-wit foto in het Terre-Pure atelier werd genomen door fotograaf Claude Smekens.