Zaterdag hoorde ik nog van iemand tijdens een deelname aan de workshop dat ze passie mist in haar werk. Dat ze voelt dat er meer is, maar onduidelijk wat dit dan precies kan zijn. Het is niet evident om je leven te leven dat bij je past. Het duurde jaren voor ik het gevoel had dat alles klopte.
Ik zocht naar voorbeelden en probeerde dan iets gelijkaardigs, ik stak hierbij veel tijd en energie in het uitwerken van dit plan. Toen dit alles niet bleek te werken zocht ik naar een nieuw plan. Verschillende jaren was ik op die manier bezig. Zo had ik de periode van het maken van kruiken, de periode van het maken van sculpturen, de periode van de urnen. Tot ik op een zoveelste dieptepunt moest bekennen dat dit straatje voor mij dood liep. De tijd van het bij anderen te zoeken moest stoppen. Wat was mijn weg?
Ik zocht alles teveel vanuit het artistieke terwijl het begeleiden van mensen in hun creativiteit en hun tot rust brengen een talent was dat veel beter bij me paste. Dit was de start van de eerste workshops voor volwassenen. Het begon klein en als doende kreeg alles meer mijn eigen stempel, en ontwikkelde er zich iets unieks dat zo goed bij me past. En deze keer bleek de formule aan te slaan. Dat is ook het moment wanneer ik passie ben gaan voelen in mijn werk. Hoewel ik wist dat het creatieve mijn weg was verdwaalde ik in het wereldje van de kunst. Omdat ik mijn talenten als lesgeefster die ik ontdekte tijdens mijn opleiding regentaat plastische kunsten niet meer benutte.
Nu komt alles samen: het creatieve, het begeleiden van mensen, het inspireren. THIS IS ME! Ik wens het iedereen toe, leven vanuit je kern!