In tegenstelling tot de eerste golf waar de eerste weken complete paniek me overmeesterde voel ik nu veel meer vertrouwen. Vertrouwen dat we allemaal wel op onze pootjes terecht komen. Hoe ik tot dit vertrouwen kom?
Vertrouwen bekom ik door me te focussen op mensen met een mooi hart, op initiatieven die groeien om hier uit te geraken. Kijkend naar de creativiteit bij lokale ondernemers. De lichtjes die overal verschijnen in het straatbeeld. Ik stel me graag voor dat die lichtjes donkere of uitgeputte zielen weten te bereiken. Door te kijken naar mijn dochter die van achter haar computerscherm lessen volgt en haar leuke kot leven opgeeft om hier sneller uit te geraken. kinderen, zoals mijn nichtje van 12, die eenzaam thuis haar vakantie probeert in te vullen en toch zegt dat het niet erg is dat ze nu niet kan komen logeren, wetend dat ze diep teleurgesteld is. De opofferingen zien die die jongen mensen maken dat raakt me!
Vertrouwen groeit bij mij door verwondering om de vele mensen die hun hulp spontaan aanbieden bij ziekenhuizen, ook jonge studenten die nu zoveel kritiek op hun dak krijgen!
Behalve het richten van mijn aandacht op mooie mensen en initiatieven, stuur ik mijn
innerlijke dankbaarheid naar iedereen die nu heel hard werkt om hier door te komen. Naar artsen, verplegend personeel, wetenschappers, ... al wie effectief de handen uit de mouwen steekt of zijn denken compleet in functie stelt van het zoeken naar oplossingen.
Me richtend tot al die mensen die het warme in hun hart voelen en dit ook uitdragen stel ik vast dat ik vertrouwen voel opborrelen en dat het me kracht schenkt om ook op zijn minst mijn eigen innerlijke kritiek (want ook bij mij borrelt die al te gemakkelijk omhoog) te temperen. Het zorgt dat ik energieker ben en zin heb om op mijn manier naar buiten te komen, om op mijn manier actief te zijn.
Zo werkt het voor mij en Ik wens het iedereen toe! Hou de moed erin!!!
Tot in veiligere tijden!