Omdat er vaak wordt gedacht dat klei in een gewone keukenoven kan worden gestookt breng ik graag wat meer duidelijkheid en RESPECT voor het stookproces.
Zolang klei soepel is kan ermee geboetseerd worden, en kan je kommetjes vormen, al dan niet op een draaischijf. Dit is één facet in het hele proces. Daarna start er een droogfase van minimum een week, zodat het vocht uit de klei kan verdampen. Hoe droger het kommetje hoe minder kans op breuk tijdens het stoken. Hier is het kommetje erg broos en moet dus met de nodige voorzichtigheid naar de oven worden gebracht. Bij deze stook, die vaak biscuit stook wordt genoemd, kunnen de vormen nog in elkaar worden gezet. Dus een kleinere vorm in een grote vorm, wel nooit gespannen, de vormen moeten ruimte hebben.
De eerste biscuit stook is een stook, die in mijn gasoven, ongeveer een kleine 10 uur duurt, de eerste 6 uur gaat de temperatuur met 90 graden per uur de hoogte in, zodat de vormen traag kunnen uitharden, eens over de 600 graden stookt de oven dan volle vermogen tot aan 1000 graden waar ik een half uurtje pendel. Daarna is het nog minimum 36 uur wachten vooraleer de oven geleegd kan worden.
Nu is alles klaar om te glazuren, de scherf is nu nog poreus maar toch al versteend. Ideaal zodat het glazuur toch nog in het kommetje kan dringen. Na het glazuren kan het laden van de oven opnieuw beginnen, nu mag niets in elkaar worden gezet, alles netjes naast elkaar, anders smelt het aan elkaar vast. Bij deze tweede stook, de glazuurstook, stook ik tot 1250°C, deze stook duurt nog iets langer, ongeveer 12 tot 13 uur. Twee dagen afkoelen. En dan is alles waterdicht en kan het gebruikt worden in de vaatwas, de oven en de microgolf.
Dus zomaar je kommetje in de keukenoven stoppen, die een maximum temperatuur van 300°C haalt is werkelijk niet mogelijk.
De aankoop van een keramiekoven is een dure aangelegenheid in het atelier van een keramist, ook stookkosten lopen op. En nog belangrijker, de weg van klei naar steen, is een proces, waar elke keramist steeds weer door verwonderd is, steeds weer door gefascineerd, en steeds weer door wordt verrast! Het is het spel van aarde en vuur tot steen. Elke keramist legt een weg af in het leren kennen van de gas- of houtoven, in het leren begrijpen van de taal van vuur en klei!